Αναρχία

 Στην Αναρχία δεν υπάρχει χώρος για τον τέλειο άνθρωπο, αλλά μόνο για μυριάδες ατελείς ανθρώπους, με τα ελαττώματα, τα προτερήματα και τις αδυναμίες τους, που όλοι μαζί ενωμένοι προσπαθούν να βρούνε τον δρόμο τους. Κι επειδή η Αναρχία αποδέχεται κι αγκαλιάζει την ατελή φύση του ανθρώπου δεν θα διέπραττε ποτέ το λάθος να παραδώσει την εξουσία σε έναν μόνο άνθρωπο, τοποθετώντας τον έξω και πέρα απ’ όλους τους άλλους.

[Nell'anarchia non c'è posto per l'uomo perfetto, ma solo per una miriade di esseri umani imperfetti, i difetti, pregi e difetti, che uniti tutti insieme cercando di trovare la loro strada. E poiché Anarchia accetta e abbraccia la natura imperfetta dell'uomo non potrà mai commettere l'errore di cedere il potere ad un uomo solo, mettendolo al di fuori e al di là di tutti gli altri.]

 Η Αναρχία δεν ανέχεται την λογική της ανάθεσης, την πολυτέλεια να αφήνεις τους άλλους να μάχονται και να ριψοκινδυνεύουν για λογαριασμό σου. 

[L'Anarchia non tollera la logica del premio, non può permettersi di lasciare che gli altri combattono o corronoe dei rischi a vostro nome. ]

Η προσχώρηση στην Αναρχία συμβολίζει μια πράξη θάρρους και γενναιοφροσύνης. Είναι η ίδια μια χειρονομία αποχωρισμού από το κοπάδι, μια έμπρακτη απόρριψη της επικρατούσας άποψης, της τυραννίας του μέσου όρου. Έτσι, προτού ακόμη φτάσει να ασπαστεί την Αναρχία, ο αναρχικός έχει ήδη αποδείξει το εσωτερικό του σθένος, έχοντας εγκαταλείψει τις έτοιμες, προκατασκευασμένες λύσεις και τις εφησυχαστικές βεβαιότητες που προσφέρει με το κιλό η κυριαρχία.  Έχει επιλέξει το μονοπάτι της διαρκούς αναζήτησης, της επίπονης γνώσης, αυτοεξόριστος από την κοινωνία των κανιβάλων, μένοντας πολλές φορές μόνος να αναμετριέται με ολόκληρο τον κόσμο. Αλήθεια, ποιος μπορεί να λησμονήσει τα μελαγχολικά λόγια του δολοφονημένου συντρόφου Καμίλο Μπερνέρι, όταν έγραψε, «Αναρωτιέμαι μήπως η πολιτική μου δραστηριότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα άσκοπο σάλεμα των φύλλων μιας ιδεολογίας που σβήνει: η πίστη μου που ήταν τέλεια, τρυφερή και καταπράσινη, είναι τώρα κίτρινη σαν τα φύλλα το φθινόπωρο»

[Unirsi nell'anarchia simboleggia un atto di coraggio e di generosità. è di per sé un gesto d'addio dalla mandria, un rifiuto pratico del parere prevalente, la tirannia dei media. Quindi, prima ancora di arrivare ad abbracciare l'anarchia, l'anarchico ha già dimostrato il suo vigore interno, dopo aver lasciato soluzioni pronti e certezze compiacenti offerti dalla sovranità corrente. Ha scelto la strada della costante esplorazione, conoscenza minuziosa, esiliato dalla società di cannibali, rimanendo più volte solo per confrontarsi con il mondo intero. In realtà, chi può dimenticare le parole malinconiche del compagno ucciso Camillo Berneri quando ha scritto, "Mi chiedo se la mia attività politica non è altro che un inutile Chalet, un'ideologia lasciata fuori: ma la mia fede è stata perfetta, tenera e verde ora è gialla come le foglie d'autunno "]

 Η Αναρχία είναι το μόνο κίνημα που εξακολουθεί να έχει πολιτικούς κρατούμενους σε αναρίθμητες φυλακές των «δημοκρατικών» γκουλάγκ σε όλο τον κόσμο. Κι αυτό μας θυμίζει ότι ο πολιτικός αγώνας για την Αναρχία δεν είναι παιχνίδι. Είναι κίνδυνος θανάσιμος για το σύστημα, είναι η μοναδική εναλλακτική πρόταση που την έχει καταστήσει βιώσιμη κι επιτακτική η ίδια η ιστορική εξέλιξη του συστήματος της οικονομίας της αγοράς.

 [L'anarchia è l'unico movimento che ha ancora prigionieri politici in numerose prigioni del Gulag "democratico" in tutto il mondo. E ci ricorda che la lotta politica per l'anarchia non è un giocattolo. È pericolo mortale per il sistema, è l'unica alternativa che ha reso lo sviluppo storico sostenibile e urgente del sistema di economia di mercato stesso.]

Η Αναρχία είναι η κραυγή απόγνωσης της υποτάξης, είναι όμως και το τελευταίο της καταφύγιο, η συνειδητή ή όχι συνθήκη της κοινωνικής της απελευθέρωσης.

[L'anarchia è il grido di disperazione del sottoproletariato, ma è anche l'ultimo rifugio della condizione cosciente o non di liberazione sociale.]

 Και φυσικά υπάρχει αναρχισμός. Είναι εκείνο το σύνολο των αρχών, των κανόνων και των πρακτικών που βρίσκονται σε άμεση συνάφεια και λογική αλληλεξάρτηση μεταξύ τους και των οποίων το συνδυασμένο αποτέλεσμα είναι η εξάλειψη της αντίθεσης ανάμεσα στην ατομική ελευθερία και την ελευθερία της κοινότητας. Από αυτό το σώμα αρχών, αντλούμε και την μεθοδολογία σύμφωνα με την οποία διαμορφώνουμε και κατευθύνουμε την πολιτική μας δραστηριότητα για να φέρουμε σε πέρας την Αναρχία ως ζώσα κοινωνική πραγματικότητα. Η Αναρχία είναι ο στόχος, ο αναρχισμός σε όλες τις εκφάνσεις του είναι η κοινωνική δύναμη που αγωνίζεται για την πραγμάτωση αυτού του στόχου.

[E' naturalmente base dell'anarchismo. È che tutti i principi, le regole e le pratiche sono direttamente collegate e interrelazione logica tra loro e il cui effetto combinato è l'eliminazione della distinzione tra libertà individuale e la libertà della comunità. Da questo insieme di principi, disegniamo e la metodologia con cui diamo forma e dirigere la nostra attività politica per mettere in evidenza l' Anarchia come realtà sociale vivente. L'anarchia è l'obiettivo, l'anarchismo in tutti gli aspetti della forza sociale lotta per la realizzazione di questo obiettivo.]

 «Δοξασμένη η στιγμή να αντικρίζει κάποιος έναν ολόκληρο λαό να ορθώνεται. Δεν είναι πια κοπάδι από πρόβατα καψαλισμένα από τον ήλιο, ούτε αξιοθρήνητο πλήθος καρτερικών σκλάβων. Είναι ορδή από εξεγερμένους που ρίχνεται να κατακτήσει τη γη. Και η γη ξαναβρίσκει την περηφάνια της, γιατί τούτη τη φορά επιτέλους είναι άνθρωποι που την πατούν». Ρικάρδο Φλόρες Μαγόν, Το Δικαίωμα στην Εξέγερση

["Glorioso è la volta che qualcuno vede un intero popolo in lotta. Non più gregge di pecore bruciata dal sole, né pietosa folla di schiavi . E' l'orda dei ribelli gettato a conquistare la terra. E la terra ritrova il suo orgoglio, perché questa volta finalmente sono persone che hanno deciso ". 

 Ricardo Flores Magón, il diritto alla ribellione, 1910]